کد مطلب:163183 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:233

آثار بلاء
بلاء، نقطه های ضعف و اسارت را نشان می دهد.بلاء، بت ها و تعلق ها را می شكند.چون شهود می كنی كه بت ها شكستنی هستند و می بینی كه پناه گاه های تو را می سوزانند و بر تو آوار می شوند.بلاء، دل را می شكند و به اخبات و انخفاض می رساند كه در لغت مخبت به زمین پایین و فروافتاده می گویند، زمینی كه آب بر آن سوار می شود و سركشی و ارتفاع ندارد.

این خاصیت های سه گانه و غیر از این ها باعث می شود كه تو بر بلاء شاكر باشی، نه جزع كنی و نه صبور باشی كه طلب و شكر برخوردهای مناسب تری هستند.

«اللهم لك الحمد حمد الشاكرین لك علی مصابهم». [1] .

و همین است كه امام سجاد علیه السلام می خواهد تا شكرش بر محرومیت ها بیشتر و وافرتر باشد از شكرش بردارایی ها.«اللهم اجعل شكری لك علی ما زویت عنی اوفر من شكری ایاك علی ما خولتنی». [2] .


اگر با این دید همراه باشیم تمامی رنج ها و گرفتاری های زمان انتظار، نعمت ها و عنایت هایی می شوند كه شكر و طلب را سزاوار هستند نه صبر و جزع را.

بلاء عامل تمحیص است.آدم ها و حالت ها را غربال می كند و از یكدیگر جدا می سازد.غربال كفر از ایمان، و كافر از مؤمن و غربال حالت ها و ذلت ها و عزت ها و تعلق و فراغت و توجه و غفلت.


[1] مفاتيح الجنان، زيارت عاشورا.

[2] صحيفه ي سجاديه، دعاي 35.